Kalplerimiz birer yumruk gibi
sıkılı. Ne yapsak gevşetemiyoruz. Berkin’e umudun çocuğu derken ne kadar
haklılarmış meğer! Sen gittin, umudumuz
da gitti Berkin. Bugün bütün camların buğusuna senin adını yazdım, biliyor
musun?
Ah Berkin, sen evine omuzlar
üzerinde mi dönecektin benim kara gözlü kardeşim! Senin evine kucaklarda dönmen
gerekirdi halbuki. Ah Berkin, ah
anasının kuzusu, seni yaşatamadık. Bizi affet. Yüzün şimdi her yerde,
baktığımız her yerde seni görüyoruz. Ah Berkin, sana “Adalet yerini bulacak.” diyebilmeyi
ne çok isterdim! Ama bu ülkede bir neslin katili çıktı da mahkemeye ne oldu?
Yaşı senden hepi topu 1-2 yaş büyük Erdal’ın fotoğrafına gösterdiler de “ Bu
kim? Tanımam!” dedi. Belki senin katillerin de yüzünü unutur ama ya biz? Ya
annen?
Sabahtan beri “Berkin Elvan
Ölümsüzdür” deyip duruyor birileri. Bu elbette kötü bir cümle değil ama ben
diyemiyorum işte, kalbim sıkışıyor. Sanki annen karşıma dikilip de “Sen onu bir
de bana sor !” diyecek gibi
geliyor. Sonra Ali İsmail’in annesinin sözleri geliyor aklıma. “Bana ağlama,
oğlun kahraman oldu diyorlar. Kahraman olmasaydı da yaşasaydı. O daha çocuktu!”
Bu ülke ölü kahramanların ülkesi
Berkin, bu ülke evlatlarını yaşatmasını bilmiyor. Bu ülkede çocuklar en çok
devlet dersinde ölüyor.
Kafamda o cümle çınlayıp duruyor.
O daha çocuktu!
Daha çocuktu!
Bu şarkı eşlik etsin bu gece yolculuğuna kara gözlü kardeşim. Bari gittiğin yerde iyi misin?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder